Sakrament święceń kapłańskich, jest jednym z podstawowych sakramentów w Kościele katolickim, obok chrztu i bierzmowania. Wg nauki Katechizmu i Kodeksu Prawa Kanonicznego, każdy sakrament jest fundamentalnym źródłem działania samego Boga dlatego ma charakter niezbywalny. Jednak w ciągu ostatnich ostatnich kilku lat, można zauważyć kryzys powołań kapłańskich w Kościele katolickim.
Brak kandydatów do formacji seminaryjnej
Niektóre seminaria duchowne nie mają kandydatów do formacji seminaryjnej, brakuje księży mogących sprawować posługę na terenach danych diecezji. Niektóre z tych diecezji są nawet łączone ale pozostaje kwestia samego sakramentu święceń i spadku chętnych kandydatów do formacji seminaryjnej. Jedną z możliwych przyczyn utraty zaufania młodzieży w stosunku do instytucji Kościoła w Polsce, może być pandemia, transmisje i uczestnictwo we Mszy swiętej w sposób online- taka sytuacja na pewno nie sprzyja dla młódych ludzi, którzy zastanawiają się nad własnym powołaniem i nauką w seminarium duchownym.
Dlaczego jeszcze jest problem z kapłanami?
Innym powodem panującego i pogłębiającego się problemu Kościoła, mogą być archaiczne i nieadekwatne do współczesnego świata wymogi stawiane bardzo młodym, często niedojrzałym mężczyznom. Ten problem szerzej opisano na portalu https://www.przestepcy.pl/. Rezygnacja z własnej rodziny, obowiązujący celibat, często, bardzo drakońskie przepisy, regulaminy, powodują, że młodzi, dostrzegają Kościół jako sformalizowaną instytucję i w gąszczu tych wszystkich przepisów, które bywają łamane przez samych przełożonych, młodzi chłopcy zaczynają paradoskalnie odczuwać brak obecności Boga w tych miejscach, które przecież mają przygotowywać ich do przyszłej posługi i rozwijać duchowo- jest to sytuacjia paradoksalna.
Sami byli księża, którzy odeszli z kapłaństwa,często w udzielanych wywiadach, mówią o potrzebnej dla Kościoła i formacji seminaryjnej, nowej zmiany, odnowy, gdyż dotychczasowy sposób działania jest przestarzały i nieadekwatny do współczesnego świata i potrzeb współczesnej młodzieży. Istotnym elementem kryzysu powołań kapłańskich Kościoła jest również sam aspekt braku prawdziwych autorytetów.
Co należy zrobić?
Kościół nie powinien ten stan rzeczy marginalizować i udawać, że go nie ma- własnym, żywym przykładem, powinien wyjść ze skorupy, którą sam wokół siebie zbudował, do młodzieży iprzekazywać im nauki głoszone przez Chrystusa nie tylko samym słowem, które często bywa w ustach księży puste ale poprzez prawdziwe działanie- obecność przy drugim człowieku. Często szczera i prawdziwa rozmowa, przyznanie się do własnych, ludzkich słabości, jest odbierana przez społeczeństwo nie jako wyraz upadku ale odwagi- pokazać, że kapłan Chrystusa jest również człowiekiem, zmagającym się z tymi samymi problemami i trudnościami co osoby świeckie. Chrystus bowiem powołał na Apostołów ludzi takich samych jak my, chcąc pokazać, że każdy człowiek w swojej naturze ma chwile zwątpienia, słabości- my, jako istoty ludzkie- mamy do tego pełne prawo.
Opisane powyżej podejście na pewno odmieniłoby obraz Kościoła- nie jako pewnego rodzaju zamkniętej kasty- ale ludzi realizujących swoje powołanie. Nigdy nie można zapomnieć, że prosta i szczera rozmowa z drugim człowiekiem, zawsze przynosi najlepsze rezultaty.